Mumbai

Á föstudaginn kom upp sú óvenjulega staða að Eszter átti tvo samliggjandi frídaga.
Þessu þurfti auðvitað að fagna svo að við ákváðum að fara til Mumbai (Bombay) í frí. Við pöntuðum lestarmiða með nokkurra daga fyrirvara hjá ferðaskrifstofu hér í Pune, en þeir gátu ekki pantað hótel svo að við fundum Hotel Diplomat á netinu eftir þó nokkra leit, þar sem flest hótelin voru þegar uppbókuð. Þetta virtist vera ágætis hótel í göngufæri frá lestarstöðinni og miðbænum.

Við tókum lestina eftir vinnu á fimmtudag og fundum hótelið eftir smá leit. Þegar þangað var komið þurftum við að framvísa vegabréfum, sem var örlítið vandamál þar sem Eszter hafði ekki tekið sitt með sér. Í fyrstu virtist vera í lagi að faxa upplýsingarnar daginn eftir, en við sögðum að það væri ekki hægt þar sem það var læst inni í peningaskápnum í Sangam, og allir sem höfðu lyklavöld voru farnir úr bænum. Svarið var að ég mætti gista en konan ekki.
Við hringdum í Dörshnu (yfirmann í Sangam), sem sagði að hún hefði skilið eftir lykil svo að þetta væri ekki vandamál. Þegar hótelafgreiðslan heyrði þetta kom annað hljóð í skrokkinn. Það var greinilega bannað að breyta - við vorum búin að segja að þetta væri ekki hægt, og það má ekki bara skipta um skoðun upp úr þurru. Darshna (sem er Indverji, og kann því á svona kauða) öskraði á hann í símann í nokkrar mínútur en það gerði ekkert gagn, eina leiðin til að fá inni um nóttina var að senda þessar upplýsingar strax: fyrst það var svona auðvelt að breyta "ekki hægt" í "á morgun" hlaut að vera hægt að redda því líka á miðnætti.
Eszter hringdi í 2 starfsmenn í viðbót sem tóku mynd af vegabréfinu og sendu í tölvupósti.
Svarið var bara að vegbréfsáritunina vantaði og hana þyrfti líka að senda - það var ekki nóg að fá upplýsingarnar sem vantaði í síma. Þegar það var komið var klukkan orðin eitt og við gátum loksins farið í háttinn.

Restin af ferðinni var mun skárri.
Þess ber að geta að miðbærinn í Mumbai er einn sá glæsilegasti sem ég hef séð. Ef einhver vill sjá alvöru 19. aldar götumynd sem þess virði er að varðveita ætti hann að koma hingað. Kofaskriflin við Laugaveg eru eins og fátækrahverfi í samanburði. Svo vantar alveg kókóshnetusala á Austurvöll sem selja manni ferskar kókóshnetur með röri. Betri svaladrykk er erfitt að finna.
Við eyddum næsta degi í miðbæjarrölt, búðaráp, kaffiþamb og enduðum á miðnæturkvöldverði á indverskum veitingastað. Allt saman mjög afslappandi og þægilegt.

Seinni deginum eyddum við að mestu sitjandi. Við ákváðum að finna King Koil búðina, þar sem okkur vantar góða dýnu og verðin á þeim hér eru mun skárri en heima.  Ferðin í búðina tók rúmlega klukkutíma í leigubíl, en þegar þangað var komið stóðu yfir endurbætur, svo þar var ekkert að sjá næstu 4 vikurnar. Við þurftum því að taka leigubíl til baka, en stoppuðum til að skoða markaðina í Mumbai. Þaðan var tekinn þriðji leigubíllinn niður í miðbæ svo að við yrðum ekki of sein í lestina.

Við náðum þó góðu stoppi í kökubúð en síðan tók við 4 tíma lestarferð heim.